Wauw. Ik zat een groot deel van de tijd met een brok in de keel te luisteren en te kijken. Zó goed vorm gegeven met dansers, decor. Hoe de muziek en dat alles dus uitgezongen wordt, intensiveert en je zowat vanzelf op het puntje van je stoel gaat zitten. En dan speelt het verhaal van Malcolm X zich ook nog voor een deel in New York City af, in Harlem. Tijdens de opvoering was er een live-stream met het Apollo Theater, aldaar.
En dan de wijze waarop verteld wordt, dat Malcolm van een woedend gefrustreerd persoon transformeert naar iemand die gelooft dat iedereen gelijk is en het dus hoog, hoog tijd wordt dat er gelijke rechten komen voor zwarten en blanken.
Ik dacht onderwijl: deze opera wil ik in huis hebben. En deze dan met regelmaat bekijken en na afloop naar buiten lopen en in het donker tussen de bomen gaan staan, in het bos, in de stilte.
