Ik twijfelde of ik nog naar Lincoln Center zou gaan, na een hele middag tussen de boeken. Dan heb je al zoveel reizen gemaakt in je hoofd, kon dit er nog wel bij? En het miezerde, misschien ging het wel niet door? De hele zomer is er ‘social dancing’ rond een grote discobal met silent disco en live muziek, alle muziekstijlen komen aan bod, en deze avond was het de blues.
Het eerste liedje dat ik hoorde, nam mij meteen helemaal mee. Ook zo toepasselijk, want het voelde inderdaad naar regen, zonder er echt nat van te worden en mensen reageerden ook met een applausje van herkenning. En ineens kregen die woorden een concrete betekenis ‘where the river meets the sea’: dat is New York!, en wel pal achter het Lincoln Center, waar de rivier de Hudson in de zee zal eindigen.
Solomon Hicks woont in New York en op het einde bedankte hij ook alle bekenden die waren gekomen.
En toen bleek je binnen mee te kunnen luisteren en kijken naar het klassieke concert dat pal erachter in de zaal gespeeld werd. Heel goede muziekkwaliteit met ook close-up beelden van de musici. Waarschijnlijk zie je nu meer dan als je in de zaal zat. Ik kwam helemaal bij in een lekker kuipstoeltje en had de neiging om na afloop te klappen. Sommigen deden dat ook.
Buiten gekomen, bleek Solomon Hicks aan een tweede set te zijn begonnen. Maar dat ging ik echt niet meer meemaken, het was al over tienen. New York: The City that never sleeps…
