Hoe verschillend. Zeven weken was ik het gewend om langs drie huizen in mijn straat te lopen, bij de wasserij de hoek om en dan was ik in mijn winkelstraat. Eén block verder de winkel waar ik al mijn boodschappen deed; vers fruit voor een dollar per zakje, brood, melk en muesli of granola. Ook paprika en knoflook en tomaten en bacon, om af en toe een hartige hap klaar te maken. De winkel was 24 uur open, dus ook na een lange dag kon ik nog even snuffelen. Ik heb ook weleens Chinees gehaald, en Indiaas en kipkluifjes, allemaal aanwezig in mijn straat. Thais en Mexicaans had ook nog gekund.
Hier is het twaalf kilometer fietsen voor mijn grote boodschappen bij de Lidl. Ik sla in voor ongeveer twee weken. Fietsen door het bos, de lichtblauwe route, en bij de dorpstraat van Beekbergen sla ik dan rechts af, de roze route, over de Kaysersdijk. De maisvelden, bijna twee meter hoog, waren nu klaar om geoogst te worden. Toen ik vertrok piepten er V-vormige groene sprietjes uit de donkere aarde.
Het is een mooie fietstocht; bos, glooiende landerijen en boerderijen, langs een ooievaarsnest, in de verte soms het boemeltreintje. Meestal begin ik ‘thuis heb ik nog een ansichtkaart…’ van Wim Zonneveld te neuriën.
Hoe verschillend de werkelijkheid om mij heen ook is, in mij is er een constante waarnemer. Die kijkt vanuit een onbepaalde plaats en tijd de wereld in: hier ben ik en hier beweeg ik mij in en hier leef ik nu.
Ik werd bij terugkomst ook weer even helemaal gegrepen door al die brandhaarden op de wereld. Al dat leed, de wreedheid, het geweld…
En dan is het geheel een toeval en geluk dat ik kan zeggen: mijn wereld is mooi.
