De hele dag op de Sheep Meadow in Central Park. Dit park is dus geheel ontworpen door mensenhanden: alle glooiingen, rotspartijen, elke boom is er ooit geplant. Daarvoor zijn wel bestaande natuurlijke rotsen gebruikt en verplaatst.
Er vlogen een poosje héél grote libellen rond, als kleine helicopters. Wat ik zo charmant vind zijn de vele kleine bordjes op het midden van vele bankjes: een stroom van menselijke stemmen, die een dierbare eren en herinneren. Je ziet het door heel New York. Je kunt ook een boompje laten planten of een tegeltje zetten; a walk of honour.
De laatste kier zonlicht die tussen de wolkenkrabbers op het gras schijnt en weerkaatst op de wolkenkrabber aan de andere kant van het park. Er is ruimte zat. Er wordt met disks over een grote afstand geworpen. Eenmaal landde deze vlak bij mijn gezicht. Ik lag te zonnen met mijn ogen dicht en het eerst wat ik dacht was: een kokosnoot! Ik wierp hem terug: Nice throw! hoorde ik terug.
Alle interactie is over het algemeen vriendelijk en kalm; goedbedoeld, zou je kunnen zeggen. Ik stond in de ochtend bij de dozen van fruit-voor-een euro met vijf perziken in mijn handen. Een vrouw in Indiase kleding komt erbij staan. When you are home, they are dead, zei ze. Leuk verwoord: het impliceert dat je fruit en groente toch levend moet eten; wanneer ze niet bruin en beurs zijn.
Op het einde van de dag, na zonsondergang verzamelt de fietsende politie zich klaarblijkelijk op één plek. Ook dat is heel prettig in NY: je ziet overal ook politie wandelen of rijden, niet opzichtig of met een controlerende uitstraling, ze mengen zich relaxed. Het geeft een veilig gevoel. Ik hoorde een korte interactie: iemand meldde dat er iets verderop een incident was geweest, maar dat het alweer over was: are you sure?… of zal ik toch gaan kijken?
Er staan hele mooie bomen in het park, maar ze lijken klein door de omringende wolkenkrabbers. Er is een heel ‘paviljoen’ waar je kunt schaken Chessers House, en vlakbij ook twee volleybalvelden waar de hele dag gebruik van wordt gemaakt. Dat lijkt in goed overleg: de ene groep wacht tot de andere haar wedstrijd heeft uitgespeeld.
En dan is de avond gevallen en wandel je zó weer het lichtende NY in, dat bruist van het leven. Maar niet op terrassen. Er wordt wel gedekt voor lunch, maar na acht uur s’avonds is alles opgeruimd. Het staat iedereen natuurlijk wel vrij om in een Street Foodcar, die er overal staan, iets te bestellingen en ter plekke te nuttigen, ook rond middernacht. In mijn straat haalde ik pas een Lamb over Rice bij de Deli; dat zijn kleine voedselwinkeltjes; drinken, chips, koekjes, snacks, maar geen levensmiddelen.
Ik kwam uit bij Rockefeller Center. Alle parafernalia rondom de Olympisch Spelen is opgeruimd, er schalt nu muziek door de luidsprekers, terwijl je toch overal het klaterende water hoort.Tina Turner: Simply The Best. Dat vind ik op dit moment van NY. Zij staat bovenaan mijn lijst van favoriete stad.
