1 - 2 - 3 . . . Op het strand.
En dan stap je de metro uit en lijkt het even op een Nederlandse dorpstraat, behoudens de graffiti.
Je volgt de richting waar je ziet dat de zon ondergaat; naar de East River en dan is daar de skyline van Manhattan, vanaf Long Island City, op Hunter’s Point.
Het is er weer prachtig aangelegd voor de mensen; overal bankjes, een park, terassen, met behoud van het oude. Ook de brug die Roosevelt Island met Manhattan verbindt , met de kabelbaan is er te zien.
Het is er weer fantastisch; wat een mooie waterkant, om zó aan de rivier te wonen. Er zijn heel veel kinderen, ze wachten tot de film Alladin begint, georganiseerd door een zomerkamp-organisatie.
Het wordt een cliché, maar werkelijk alle nationaliteiten en inkomensgroepen lopen er rond. Eigenaren met heel sjieke en dure rashonden, gesluierde vrouwen, puertoricaaanse families, alleengangers, zwarte jongeren in groepjes, enzovoort.
Ik zag het al toen ik er langs liep met mijn ‘wijkcentrum-kennersblik’; dit gaat nooit meteen goed, schoot het door mij heen, toen ik de apparatuur zag, váák problemen om beeld en geluid synchroon te krijgen. En zo was het, je hoorde geen geklaag en uiteindelijk was er dan toch film, en ik ging vlakbij de geluidsbox die het wél deed zitten, voor het optimale geluid.
En na de film nog genietend van de betoverende uitzichten op het water.
En nog wat rond flaneren. De zilte geur van het water deed mij aan de lagune in Venetië denken. De streetfood karren deden nog goede zaken.
