zondag 15 september 2024

Engelen en stilte (Green Wood Cementry)


Ik had een metrokaart voor een maand en daarna drie keer voor zeven dagen onbeperkt reizen, maar ik kwam één dag tekort. Dus vandaag mocht ik niet met de metro, alleen maar wandelen. Naar Green Wood Cementry, door de woonwijken, vlakbij.
 

Er was meteen een kunstinstallatie die indruk maakte. De muziek, de uitnodiging om er zelf wat te schrijven, heb ik niet gedaan, maar in mijn hoofd wel.

Dit is de mooiste begraafplaats die ik ooit heb gezien. Ik ging er maar wat engelen fotograferen, het deed mij denken aan de engelen van Anselm Grün die twee jaar lang het thema waren bij de meditaties in de kapel van de Clarissen in de Bron, aan de Waterstraat. Wat deed ik dat graag: zo’n meditatie schrijven, voorbereiden, begeleiden. Ik heb wel wat met engelen, zie ik ook als ik nu in mijn eigen blog terugkijk…De Engel van de Overgave; dat was in 2009 (!) , zó lang geleden al, maar het lijkt véél dichterbij. Sommige ervaringen in je zijn tijdloos.

Er kwam plots een dier op mij af, ik weet haar naam niet, rechtstreeks liep het naar mij, keek mij aan, helemaal niet bang, keerde zich om en ging zonnen.


Ik dwaalde er uren rond, van de paden af, op en neer, af en toe liggend in het gras.


Het was er stil, op het geluid van de vliegtuigen na. Ik had nog geen enkel vliegtuig gehoord hier in New York en nu viel het op hoeveel er overvlogen. Het is zoals in de stiltecoupé in de trein: ineens is daar elk stemgeluid, elk kuchje er één teveel.