Er was meteen een kunstinstallatie die indruk maakte. De muziek, de uitnodiging om er zelf wat te schrijven, heb ik niet gedaan, maar in mijn hoofd wel.
Dit is de mooiste begraafplaats die ik ooit heb gezien. Ik ging er maar wat engelen fotograferen, het deed mij denken aan de engelen van Anselm Grün die twee jaar lang het thema waren bij de meditaties in de kapel van de Clarissen in de Bron, aan de Waterstraat. Wat deed ik dat graag: zo’n meditatie schrijven, voorbereiden, begeleiden. Ik heb wel wat met engelen, zie ik ook als ik nu in mijn eigen blog terugkijk…De Engel van de Overgave; dat was in 2009 (!) , zó lang geleden al, maar het lijkt véél dichterbij. Sommige ervaringen in je zijn tijdloos.
Er kwam plots een dier op mij af, ik weet haar naam niet, rechtstreeks liep het naar mij, keek mij aan, helemaal niet bang, keerde zich om en ging zonnen.
