Ik liep mij de benen uit mijn lijf; vanaf Pebble Beach en de Brooklyn Bridge over. Zo eindigde ik vorig jaar mijn laatste dag, nu leek het me leuk om zo te beginnen. Door Chinatown om daar te lunchen bij mijn favoriet, Downtown Manhattan door steken, door Christopherstreet en bij de Hudsonrivier uitkomen, de zon zien zakken en geëindigd in het Whitney Museum. Waarschijnlijk komt daar nog een uitgebreid verslag van. Vandaag wordt het veel zitten natuurlijk, sowieso al acht uur in het vliegtuig.
Hier nu alleen iets over deze tuin:
Ik was er eerder geweest en nu was deze open, het is er prachtig.
Er was een vrouw aan het tuinieren. Ze vertelde mij dat de tuin bestaat sinds 1982. Het was ooit de bedoeling geweest dat er een snelweg kwam, maar de buurt heeft dat tegen kunnen houden en kwam op het idee om van de kale grond, een tuin de maken. De MTA, de metro, is er de eigenaar van en ging akkoord. Nu hebben 27 mensen er hun eigen stukje en zij doet mee sinds 1997. I am truely blessed, zei ze.
Nu zag ik ook beter dat een ieder ook een eigen karakter aan haar stukje heeft gegeven, en dat maakt de tuin ook zo boeiend, omdat het tegelijk wel als één geheel aanvoelt.
Tja, dit is zo’n pareltje in New York, een mini-wereld, één van de…miljoenen?…
Ik zag er ook nog een passiebloem, die ik nog nooit eerder heb gezien, weelderig aanwezig.
