Wonen

De vrouw liep twee keer voorbij:’ umbrella’s ‘….en schepjes en emmertjes voor kinderen. Maar er waren geen kinderen, die zitten op school en er waren weinig mensen en een parasol is niet echt meer nodig. Waarom loopt ze daar? Schatten zoeken in het zand en hengelen, dat is wel een leuke dagbesteding, op oudere leeftijd, anticipatie op een verassing. Professionele uitrusting: de mobiel kon op de schop bevestigd worden, kon hij even uitrusten.

Het is heerlijk rustig op het strand, de hele dag naar de branding geluisterd en de aanwezigheid van de zee gevoeld. Zee en bos zijn een beetje mijn biotopen, waarvan ik nu zeker weet dat ik in een bos permanent kan wonen, zoals ik zo’n beetje doe, en de zee iets van voorbijgaande aard is, niet om je er te nestelen. 

Dit is zo heerlijk in New York: eerst bedenken om naar Chinatown te gaan om daar te eten, dan je plan veranderen en in een soort van Russische melancholie komen, door het liedje en dan uiteindelijk bij mij in de buurt mij even in India wanen; mensen aten en bestelden in dat felle licht, dat ik me kan herinneren dat dit er was. Misschien is het een teken van luxe; je laat ermee zien dat je geld hebt om de elektriciteitsrekening te betalen. 

Als  Brighton House het bejaardentehuis is van Brighton Beach, midden in de enclave en aan zee, dan wil ik wél aan zee wonen. Onlangs vernam ik dat in een verpleeghuis je maar één keer in de week kan douchen en je haar dan gewassen wordt.Wat een degradatie. Impliciet ben je geen mens meer, maar een geval dat zorgkosten maakt. Dat je, terwijl je helder van geest bent, zelf niet meer kunt bepalen hoe vaak je wil douchen en wanneer. Hoe houdt je jouw leven waardig,  als de avond valt?