Prachtig, dit museum in de oude bedrijfsruimte van de beeldhouwer Noguchi.
Het is op het terrein wat vroeger zijn opslagplaats was en tegen het einde van zijn leven, besloot hij er een museum van te maken. Ook de tuin heeft hij zelf ontworpen. De grote Japanse boom was in het ontwerp nog klein, maar hij wist dat deze zou uitgroeien. ‘Ik heb mijn werk gedaan, de natuur moet het nu verder doen’, zei hij erover.
Hij had een Japanse vader en westerse moeder, die van elkaar gescheiden zijn toen hij twee jaar oud was. Toch is zijn moeder naar Japan gegaan om daar te wonen. Noguchi voelde zich er nooit thuis. Hij noemde zijn kindertijd ‘extreem ongelukkig’, vertelde de Japanse vrouw van de rondleiding. Daarna voelde ik de eenzaamheid in het werk Childhood een ronde bol op een sokkel, en een soort van geamputeerd zijn in Infant.
Hij heeft veel gereisd, haalde zijn stenen van over de hele wereld en dat ruime en oneindige zag ik terug in Planet in Transit ook gemaakt van basalt.
Veel beelden vertelden, als je eromheen liep, een abstract verhaal. Ik zou vaak terugkeren naar dit museum, dat op de eerste vrijdag van de maand gratis is, als ik hier woonde. Heart of Darkness heet het beeld met punten en rondingen, waar sommige gedeelten bij een bepaalde lichtval, inktzwart waren, diepe duisternis. Maar in het geaderde steen, was ook weer het licht.
