Ze waren heerlijk, deze schelpdieren ofwel met een krokant laagje dat mild naar kaas smaakte, ofwel de schelp gevuld met reepjes ‘mossel’ gemengd met een zilt-zoet ‘iets’. Aan de zijkant van de clambar een aanbeveling van een culinair recensent van de New York Times.
En toen kwam de optocht voorbij; het beeld van San Gennarro werd door de straten gedragen. Het is dus toch écht wat meer dan een eet en drink-festival, dat tien dagen duurt.
Het was één schuifelende massa mensen door Mulberrystreet, het hart van het oorspronkelijke Little Italy, dat ondertussen grotendeels naar een ander deel van New York is verhuisd; wat er nu is, is er vooral voor de toeristen, schijnt het.
Maar de kerk kun je niet verplaatsen en helemaal toevallig maakte ik mee dat dit beeld weer de kerk in werd gedragen, onder begeleiding van het Amerikaanse en Italiaanse volkslied.
Ik zat nog even in de kerkbanken en werd op mijn schouders getikt; ik kreeg een heiligenprentje en daar las ik dat het vandaag, 19 September, de feestdag van zijn martelaarschap is. Ik was dus toevallig met mijn neus in de boter gevallen. Of zouden ze alle tien dagen dit beeld weer optuigen met linten en kettingen, die nu werden verwijderd? Ik dacht aan het aankleden van de beelden in India, zoals ik dat vaker heb gezien. Ook daar maakte ik meerdere feesten en optochten mee met beelden die gedragen werden door de straten.
